Visit Opolskie - Portl regionalny województwa opolskiego

To czworoboczna, gotycka budowla wzniesiona w 1350r. dostępna dla zwiedzających. Dzięki swojemu położeniu w centrum Nysy stanowi doskonały punkt widokowy, skąd można oglądać panoramę miasta.

Willa pochodzi z 1883r. Budynek pełen harmonii i ładu, jest typowy dla stylu neoklasycystycznego obowiązującego w Europie w XIX w. Front budynku zdobi kolumnada nad nią fryz o fantazyjnych motywach i kute latarnie. Z tyłu oryginalny wygięty balkon. Niezwykłością budynku jest część piwnic, które znajdują się poza fundamentami obecnej budowli. Pochodzą one z XVII – wiecznego klasztoru kapucynów. Powstanie budowli związane jest z działającą do niedawna fabryką włókienniczą, której założycielem był Samuel Fränkel. Jego synowie byli właścicielami budowli. Dziś willa jest siedzibą Prudnickiego Ośrodka Kultury.

W 2012r. willa została wyróżniona w konkursie Zabytek Zadbany Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Doceniono prace konserwatorskie utrwalające wartości zabytkowe, nadające jej istotne znaczenie w przestrzeni miejskiej.

Willę zwiedzać można od poniedziałku do piątku w godzinach od 8.00 - 16.00.

Most powstał w 1827 roku w Hucie Małapanew w Ozimku i był pierwszym żelaznym mostem wiszącym w Europie.

Wymiary: 30 m długości i 6 m szerokości. Do jego budowy użyto 14 t kutych elementów żelaznych i ponad 53 t żeliwnych odlewów. Obecnie znajduje się za bramą huty Małapanew. Zakład nadal prężnie działa od z górą 250 lat, dlatego wykluczony jest nieskrępowany wstęp na jego teren. Most warto zobaczyć spoza ogrodzenia (znajduje się w odległości ok. 30 m od bramy huty). Kilkuosobowym grupom turystów zakład umożliwia zwiedzanie tej atrakcji po uprzednim uzgodnieniu (tel. +48 77 40 18 524).

Po gruntownej renowacji we wrześniu 2010 nastąpiło ponowne otwarcie mostu i oddanie go do użytku.

Wzgórze uniwersyteckie jest miejscem ekspozycji zabytkowych rzeźb i współczesnych pomników. Są tu m.in.: „Cztery pory roku” H. Hartmanna (XVII w.), pomnik Św. Krzysztofa C. Kerna (1867), kolumna maryjna, pomnik Apostoła. Współczesne pomniki: A. Osiecka, Cz. Niemen, J. Grotowski autorstwa M. Molendy.

Źródło: Atrakcje turystyczne Śląska Opolskiego, wyd. Oficyna Piastowska

Najprawdopodobniej liczy ona sobie około 150 - 170 lat. Przypuszczalnie znajdowała się w nim szkoła, albo plebania. Fakt, że budynek położony jest na peryferiach, a więc w miejscu charakterystycznym dla budynków pełniących funkcje przytułku, podobne budynki znajdują się w innych miejscowościach - Kolonowskim, Fosowskim i Żędowicach. Budynek jest własnością Muzeum Wsi Opolskiej, a dzięki przeprowadzonym remontom przystosowany został do celów kulturalno-oświatowych.

We wsi Kuniów istnieją szczątki XIX wiecznych kuźni i piekarni. To kulturowe dziedzictwo obecnie znajduje się w rękach prywatnych właściciel, którzy są ludźmi w podeszłym wieku. Dlatego też, aby zachować te tradycyjne dobra Stowarzyszenie na Rzecz Rozwoju Wsi Kuniów postanowiło utworzyć kompleks pomieszczeń regionalnych pod nazwą „Izba Pamięci Regionalnej i Rzemiosła”, w skład której wchodzą kuźnia, piekarnia i izba regionalna.

W wybudowanej kuźni będzie wykuwana „Podkowa Kuniowa” w oryginalnym piecu z cegły klinkierowej, przy użyciu oryginalnych narzędzi z XIX wieku. W piekarni osoby odwiedzające będą mogły same wyrobić ciasto wg oryginalnej receptury, włożyć w dawną formę i wypiec w piecu „Chleb Kuniowski”, który następnie będzie można spożyć przy stylowych ławach wśród zabytkowych eksponatów.

Kuźnia i Piekarnia znajdują się przy trasie rowerowej Kluczbork – Opole.

Zwiedzanie Kuźni i Piekarni po dokonaniu wcześniejszej rezerwacji pod nr. tel. +48 77 41 80 584 / +48 77 41 84 741 / +48 600 259 927 / +48 606 653 537  

Zabytkowy cmentarz z przełomu XIX i XX wieku otoczony murem z kamienia wapiennego i kaplicami ze stacjami Drogi Krzyżowej autorstwa Hansa Schlichte. Bardzo ciekawym miejscem jest niewielki nasyp i historia z nim związana. Wzniesienie w kształcie ściętego stożka, znajdujące się za kościołem, stanowi pozostałość po gródku obronnym. Nazywany jest także kopcem pogańskim.

KOŚCIÓŁ FILIALNY P.W. ŚW. BARBARY W KOLANOWICACH GM. ŁUBNIANY WOJ. OPOLSKIE. PIERWOTNIE KOŚCIÓŁ ZNAJDOWAŁ SIĘ PRZY BRAMIE BYTOMSKIEJ W OPOLU, WZNIESIONY W 1678 Z DREWNA STARANIEM FRANCISZKANINA ADAMA AREBA. SPRZEDANY W 1811, ROZEBRANY I PONOWNIE ZMONTOWANY W KOLANOWICACH.

Późnobarokowy kościół paraf. pw. św. Bartłomieja z 1779 roku, najstarszy  w gminie oraz dzwonnica z I połowy XIX w. prawdopodobnie z najstarszym dzwonem na Śląsku.

Zameczek myśliwski (Kąty) wybudowany przez hr. Renarda w 1856 roku przy rezerwacie zwierzyny leśnej, obecnie Dom Pomocy Społecznej dla dzieci specjalnej troski „Caritas”. W pobliżu pomniki przyrody: piętnaście dębów o obw. do 560 cm, świerk o obw. 320 cm, sosna o obw. 260 cm oraz aleja dębów o obwodach do 550 cm.

Gotycki zamek myśliwski z 1.połowy XIV w. z barokową kaplicą, zachowanymi pozostałościami fosy i parkiem krajobrazowym, należy do zabytków klasy krajowej.

Zamek w Białej Prudnickiej z XVI wieku wzniesiony jest w stylu wczesnobarokowym z elementami późnorenesansowymi, na miejscu wcześniejszego, średniowiecznego grodu. Zamek pierwotnie łączył się z obwodem murów miejskich.

Inicjatorem wzniesienia zamku w Białej był prawdopodobnie jeden z Piastów opolskich, ponieważ zbudowano go na początku XVI wieku, przed 1532 rokiem, kiedy Biała była pod panowaniem Piastów.
W 1747 roku wdowa po Antonim Prószkowskim sprzedała zamek i posiadłości Bartłomiejowi Oderfeldowi, a po dziewięciu latach znalazł się w rękach Rudolfa Matuschka z Czech. Kolejnym właścicielem był od 1841 roku Ferdynand Rudolf von Gersdorff. Po całkowitym podziale dziedzictwa w 1872 roku zamek kupiło miasto. Od 1878 do 1925 roku w murach zamkowych mieściło się seminarium nauczycielskie, a później żeńska szkoła średnia. Po II wojnie światowej zabudowania wykorzystywany był na magazyny przedsiębiorstwa Moda Polska, a od końca XX wieku nie jest użytkowany.

Wzmianki o zamku w Branicach pojawiają się już w XIII wiecznych dokumentach. Uszkodzony w  czasie wojen husyckich, ostatecznie podupadł w następnych wiekach. Obiekt z czasem podlegał dalszym przebudowom oraz zmieniał przeznaczenie. W 1903 r. obiekt  wraz z folwarkiem został zakupiony przez  ks. J. Nathana i stał się częścią zakładu psychiatrycznego w Branicach. Częścią szpitala obiekt był do 1982 r.. W 1996 r. przekazany urzędowi gminy. Obecnie pałac znajduje się w rękach prywatnych i ,jest wystawiony na sprzedaż.  Wokół pałacu znajduje się zaniedbany park o pow. 2,8 ha, który z trzech stron otoczony jest rzeką.

Data powstania zamku w Brzegu nie jest dokładnie znana. Wiadomo, że założenia obronne istniały już za czasów panowania Henryka I Brodatego (1235 r.). Od momentu założenia Księstwa Legnicko-Brzeskiego w 1311 r., aż do wygaśnięcia linii piastowskich książąt brzeskich w 1675 r. zamek był ich główną siedzibą. W 1342 r. zamek otrzymał oficjalny statut stolicy księstwa. Charakter miejsca wpłynął na wielokrotną przebudowę siedziby książąt. Prace nadzorowali architekci włoscy, stąd nawiązania do lekkości renesansu włoskiego i podobieństwa do Wawelu. Po śmierci ostatniego z Piastów zamek zaczął popadać w ruinę, gdyż zmieniający się zarządcy nie dbali o budowlę. Prace renowacyjne rozpoczęto w 1966 r. i zakończono je w 1988 r. Obecnie zamek jest siedzibą Muzeum Piastów Śląskich. Na zamku odbywa się wiele imprez kulturalnych, m.in. koncerty w ramach Międzynarodowego Festiwalu "Wratislavia Cantans", czy "Najazd Poetów na Zamek Piastów Śląskich w Brzegu".

Aktualne wystawy i ekspozycje

Wystawy stałe:

"Sztuka śląska XV-XVIII w. ze zbiorów Muzeum Narodowego we Wrocławiu"

"Z przeszłości i tradycji Piastów śląskich"

"Memoriae Piastorum Principum Silesiae"

"Paradne zbroje i ubiór Piastów Śląskich XIII – XVII w.

“Blask lampy naftowej” / nowa wystawa stała /

Wystawy czasowe

“Jan  Styka  POLONIA”- malowany poemat narodowy /z kolekcji Muzeum Narodowego we Wrocławiu/

“KOMODY MEBLE DLA WYGODY” / ze zbiorów Muzeum Narodowego we Wrocławiu

                           i Muzeum Piastów Śląskich w Brzegu /

"CZESŁAW WOŚ : POLSKIE MOTYWY. GRAFIKA"

                               / czynna od 29 X 2011 r. - 30 I 2012 r./

"STANISŁAW SACHA STAWIARSKI – MALARSTWO"

                               / czynna od 11 I - 30 I 2012 r./

Zamek późnorenesansowy z początku XVII wieku, przebudowany i rozbudowany w stylu neorenesansowym. Część pierwotna - piętrowy czworobok zgrupowany wokół prostokątnego dziedzińca, z wieżą bramną pośrodku skrzydła frontowego. Portal główny, szczyty i facjaty od strony dziedzińca - neorenesansowe z końca XIX wieku. Na ścianach zachowane fragmenty dekoracji sgraffitowej z pierwszej połowy XVII wieku. Park przyzamkowy założony w XVII wieku, przekształcony w krajobrazowy w XIX wieku.

Źródło: Atrakcje turystyczne Śląska Opolskiego, wyd. Oficyna Piastowska

Zamek trójskrzydłowy złożony z zamku górnego i dolnego z wewnętrznym dziedzińcem, wzniesiony na zrębie gotyckiego zamku Piastów opolskich w końcu XIII wieku. Rezydencja Oppersdorffów (1561-1945 r.) Budowany w kilku fazach od renesansu (zamek górny) do baroku (zamek dolny), przebudowywano barokowo (kaplica z malowidłami F.A. Sebastiniego). Poddany pracom konserwatorskim w latach 50. XX wieku, wymaga remontu. W otoczeniu park krajobrazowy.

Źródło: Atrakcje turystyczne Śląska Opolskiego, wyd. Oficyna Piastowska

Zamek usytuowany na wzniesieniu, pierwotnie otoczony fosą, wbudowany w obwód murów obronnych miasta. Gotycki, trójskrzydłowy. W skrzydle północnym (ok. 1360 roku) zachowane ostrołukowe okna i arkady. Skrzydło zachodnie nadbudowane po 1533 roku, południowe barokowe dobudowane w 1771 roku z materiału uzyskanego z rozbiórki średniowiecznych murów. Na dziedzińcu kamienna studnia późnorenesansowa (ok. 1600r.).

Źródło: Atrakcje turystyczne Śląska Opolskiego, wyd. Oficyna Piastowska

Zamek w Niemodlinie – późnorenesansowa budowla, rezydencja książąt opolskich, niemodlińskich i strzeleckich. Po 1740 późnobarokowy pałac. W 1313 roku książę Bolesław, syn księcia opolskiego Bolka I, wzniósł nizinny, murowany zamek na miejscu XIII-wiecznej kasztelanii. Stara gotycka budowla wtopiła się całkowicie w późniejsze renesansowe mury, dlatego nie można odtworzyć jej wyglądu. Pozostałości gotyckiej zendrówki widoczne są w północnym i południowym skrzydle zamku. Kilka razy w swojej wielowiekowej historii był niszczony i odbudowywany. Zniszczyli go husyci w XV wieku, pożar w 1552, ucierpiał w 1643 w czasie wojny trzydziestoletniej. Zamek w Niemodlinie, druga połowa XIX wieku. Zamek-pałac budowany był etapami (1573-77, 1589-92, 1610), a jego fundatorami była rodzina Pucklerów, później Promnitzów. Był typowym renesansowym przykładem czteroskrzydłowej rezydencji zbudowanej wokół prostokątnego dziedzińca otoczonego arkadami. Po 1740 zamek zmienił wygląd zwłaszcza wewnątrz, został odnowiony w stylu barokowym. Na zewnątrz pozostał budowlą renesansową. Szczególnie charakterystyczna jest sylwetka wieży bramnej ozdobionej techniką sgraffito. Zachowało się też dużo drobnych elementów dekoracji (stiuki, renesansowy kominek w sali południowego skrzydła, ornamenty kolebkowego sklepienia). W XIII wieku nad dawną fosą przerzucono kamienny most ozdobiony rzeźbami. Łączył on z zamkiem wzniesione w pierwszej połowie XIX wieku budynki gospodarcze. Do znacznych zmian w XIX wieku należy częściowe zamurowanie krużganków i całkowite przebudowanie kaplicy. Ostatnim właścicielem zamku w Niemodlinie, do 1945, był hrabia Fryderyk Leopold von Praschma. Po II wojnie światowej zamek był siedzibą: Państwowego Urzędu Repatriacyjnego, liceum, szkoły podoficerskiej. Przez 10 lat stał opuszczony i niszczejący. W 1990 zrujnowany obiekt kupił prywatny inwestor. W murach zamku Jan Jakub Kolski nakręcił film Jasminum, który miał premierę w 2006. W tym samym roku właścicielem zabytku został łódzki Instytut Postępowania Twórczego.

Rodowa siedziba Prószkowskich, renesansowy zamek, zbudowany w 1563 roku z udziałem architektów włoskich, przebudowany barokowo w latach 1677-1683. Czteroskrzydłowy z prostokątnym dziedzińcem, narożami-bastionami i dwiema wieżami w elewacji frontowej. Zachowane renesansowe detale z 1563 roku, m.in. portale. Dekoracja wnętrz barokowa (XVII-XVIII wieku) z bogatymi sztukateriami, zwłaszcza w Sali Rycerskiej i kaplicy. Na dziedzińcu fontanna z XVIII wieku. Park krajobrazowy w otoczeniu zamku założony na przełomie XVIII i XIX w.

Źródło: Atrakcje turystyczne Śląska Opolskiego, wyd. Oficyna Piastowska