Visit Opolskie - Portl regionalny województwa opolskiego

Barokowa fontanna na Rynku /północno-wschodnie naroże Rynku/. Wspaniałą ozdobą prudnickiego Rynku jest barokowa fontanna znajdująca się w jego północno – wschodnim narożu. Podstawę monumentu stanowi wieloboczny basen z piaskowca, w którego środku ustawiona została rzeźba atlantów dźwigających muszle. Fontanna zwieńczona jest dwugłowym orłem z koroną. Obecność fontanny mieszkańcy miasta doceniają szczególnie w letnie dni, kiedy unosząca się wokół mgiełka wodna pozwala zapomnieć o panujących upałach.

"Kamionka" położona jest w lasach między Falmirowicami a Suchym Borem. W XIX wieku w tym miejscu znajdował się bazaltowy pagórek, z którego wydobywano tłuczeń pod podkłady szynowe, nowe drogi i budowy. Dziś pozostało po nim jeziorko śródleśne zwane właśnie Kamionką. Legenda mówi, iż w pobliżu kamieniołomu stał zamek, w którym mieszkali właściciele wsi Dobre Dambe (położonej niedaleko Falmirowic): Gerko, jego córka Elizabeth z mężem Desprimim i Konrad Smeil. Zamek popadł w ruinę po przejściu wojsk szwedzkich. Ostatnim mieszkańcem zamku był podobno legendarny rozbójnik Madej.

Kanał hutniczy z 1836 r. o długości 4 km, łączący staw w Żędowicach ze stawem hutniczym w Zawadzkiem.

W 1610 r. zbudowano w Dziergowicach drewniany kościół pw. św. Anny. Obecna kaplica cmentarna pochodzi z 1794 roku i do 1906 roku, kiedy to w Dziergowicach wybudowano nowy murowany kościół, pełniła rolę świątyni. Następnie zmieniono jej przeznaczenie na kaplicę cmentarną/kostnicę.  

Kaplica szachulcowa, konstrukcji słupowo – ramowej, orientowana, salowa, bez wyodrębnionego z nawy prezbiterium. Wieża drewniana nadbudowana nad kruchtą od frontu. Zwieńczona gontową iglicą. Dach jednokalenicowy, kryty gontem.

Drewniana kaplica św. Sebastiana z XVIII w. ocalała po pożarze drewnianego kościoła pw. Św. Trójcy w 1965 roku. Poddana renowacji stoi na placu przy cmentarzu nowo wybudowanego kościoła. Drewniana kaplica, konstrukcji zrębowej. Orientowana, zbudowana z drewna modrzewiowego. Jest to prezbiterium dawnego kościoła, zamknięte dwubocznie. Dach kryty gontem. Wewnątrz strop płaski.

Kaplica pątnicza pw. MBB na "Szwedzkiej Górce" wzniesiona w XVII w. w tym miejscu podczas wojny 30-letniej znajdował się obóz wojsk szwedzkich.

Neogotycka kaplica, wybudowana w 1908 r.

Kaplica leśna zwana „Studzionką” położona jest na obrzeżach lasów w Dąbrówce Łubniańskiej. Stanowi miejsce kultu religijnego ze względu na wypływające cudowne źródełko. Co roku, szczególnie w miesiącu maju, przybywa do kaplicy bardzo wielu pielgrzymów z całego województwa a także Polski.

Kapliczka z II połowy XIX wieku przy ul. Dobrego Pasterza

Przy ul. Strzeleckiej murowana kapliczka – pełniąca kiedyś rolę dzwonnicy, prawdopodobnie z XVIII wieku. Kapliczka przy ul. Ziai wybudowana w 1934 roku oraz ławka z wyrytym napisem w języku polskim i niemieckim.

Kościół katedralny św. Krzyża - gotycki z elementami neogotyckimi, halowy, trójnawowy, z dwiema wieżami od zachodu. wewnątrz sklepienie gwiaździste z połowy XVI wieku. Wśród najcenniejszych elementów wystroju: gotycki obraz tzw. Matki Boskiej Opolskiej ok 1480 r. w ołtarzu bocznym, renesansowa płyta nagrobna księcia Jana Dobrego (zm.1532) wmurowana w ścianę Kaplicy Piastowskiej, tamże tryptyk późnogotycki typu Sacra Conversatione z 1519 r. i obraz drzewa genealogicznego Piastów, barokowy ok.1700r. ponadto ambona późnorenesansowo-manierystyczna z 1653 r. i chrzcielnica późnogotycka z połowy XV w. z herbem miasta.

Źródło: Atrakcje turystyczne Śląska Opolskiego, wyd. Oficyna Piastowska

Założony w 1892 r., w klasztorze funkcjonował wielki ośrodek wychowawczy, prywatne gimnazjum, gdzie kształcili się misjonarze dla misji krajowych i zagranicznych.

1. Klasycystyczna budowla wzniesiona w latach 1863-65 staraniem założycielki Zgromadzenia bł. Marii Merkert. Głównym celem działalności szarych sióstr jest opieka nad chorymi, bezdomnymi, osobami samotnymi i opuszczonymi przez bliskich. 

Kolumna Maryjna na prudnickim Rynku jest monumentem ku czci prudnickich ofiar dżumy z siedemnastego wieku ufundowanym przez radnego oraz notariusza miejskiego Piotra Ortmanna i jego żonę. Zabytek składa się z czworobocznego cokołu, postumentu oraz ustawionej na nich kolumnie korynckiej z figurą Matki Boskiej z Dzieciątkiem. W narożach cokołu znajdują się cztery figury świętych.

Kościół w Obrowcu zbudowano w II połowie XIX wieku. Wcześniej wierni z Obrowca uczęszczali co niedzielę do kościoła parafialnego w Jasionej. W latach 1869-1884 mieszkańcy wybudowali murowany, neogotycki kościół pw. św.. Jana Chrzciciela. Pierwszym proboszczem został ks. Franciszek Lackowski, który przebywał w Obrowcu od 1903 do 1921 roku.

W latach 1983-1985 został wybudowany kościół pw. Świętej Trójcy w Choruli. Kamień węgielny pod budowę kościoła poświęcił 26 czerwca 1983 r. kardynał Joseph Ratzinger (później papież Benedykt XVI).

Kościół parafialny pochodzący z 1. połowy XVII wieku. Pierwsze wzmianki o nim pochodzą z 1335 roku. Najprawdopodobniej w czasach wojny trzydziestoletniej drewniany kościółek spłonął. Wówczas ówczesny właściciel Kamienia Śląskiego - Mikołaj von Rokowsky wybudował murowaną świątynię w 1. połowie lat sześćdziesiątych XVII wieku. Jak podają wiarygodne źródła patronami kościoła byli wcześniej święci: Urban i Jadwiga , uwiecznieni na witrażach w kamieńskiej świątyni. Gruntownie przebudowano ją w latach1908-1909. Ze starego kościoła zachowało się jedynie prezbiterium. W kościele warto zwrócić uwagę na: barokową rzeźbę św. Barbary z połowy XVIII wieku i rokokową św. Jana Napomucena, marmurowe epitafia Ludwika Hiacynta von Larisch i jego żony Zofii.

Kościół drewniany z 1654 r. W 1889 r. został przeniesiony na cmentarz, w związku z budowa nowej, murowanej świątyni w Popielowie.

Kościół  jednonawowy o konstrukcji zrębowej wzmocnionej słupowo – ramową. Orientowany. Wejście z boku nawy osłonięte daszkiem dwuspadowym wspartym na słupach. Dwukalenicowy dach, kryty gontem z małą czworoboczną wieżyczką, zwieńczoną sześciobocznym, stożkowym hełmem z latarnią i krzyżem. Wewnątrz stropy płaskie oraz zachowane małe fragmenty starej polichromii (postać NMP). Ołtarz główny i ambona barokowe z 2 poł. XVII w.,  stacje Drogi Krzyżowej z przeł. XVIII i XIX w.

Kościół pw. Świętej Barbary zbudowany w latach 1683 – 90 r., o drewnianej konstrukcji zrębowej, orientowany. Mniejsze prezbiterium od nawy, zamknięte trójbocznie z boczną zakrystią. Dach kryty gontem, stromy, dwukalenicowy z barokową wieżyczką. Wokół kościoła soboty. Wewnątrz chór muzyczny wsparty na dwóch kolumnach z prospektem organowym z przeł. XVII i XVIII w. Belka tęczowa z inskrypcją fundacyjną i barokowym krzyżem z k. XVII w. Ołtarze wczesnobarokowe z 2 poł. XVII w. Ambona późnorenesansowym z p. XVII w..